Hadden ze het nou niet na mijn examen kunnen vertellen?

Als we het ouderschapsplan met Monique en Tjeerd bespreken blijven we direct bij de tekst in de eerste alinea steken: ‘Vader en moeder hebben met Douwe overlegd over de invulling van het ouderschap na het huwelijk. De mening van hem is gehoord en meegenomen in de besluitvorming.’

Douwe (17 jaar) is inderdaad vanaf het moment dat Monique en Tjeerd het besluit hebben genomen om uit elkaar te gaan bij de situatie betrokken. ‘Dat is nu juist ook het probleem’, vertelt Tjeerd. ‘We vertellen hem alles eerlijk en vragen zijn mening daarover, maar hij zegt telkens dat hij helemaal niks met het gedoe te maken wil hebben.’ Hij zegt gewoon: ‘Jullie zoeken het maar lekker zelf uit. Ik heb hier niet om gevraagd. En ik ga geen kindverklaring tekenen hoor’.

‘We hebben aangegeven dat we kunnen begrijpen dat hij het moeilijk vindt om met ons over allerlei zaken te moeten praten, maar dat hij ook met jou mag praten als hij dat prettiger vindt. ‘Mij best. Ik hoor het liever van haar dan van jullie’, was zijn reactie.
Tegenover mij zit Douwe precies zoals ik hem ken: slungelig maar zeer beleefd naar mij toe.

Nadat hij zijn mobiel heeft uitgezet pakt hij een briefje uit zijn zak en steekt meteen van wal.

‘Zo’, zeg ik. ‘Jij hebt enig voorwerk gedaan’.

‘Ja, want mijn hersenen maken er een rommeltje van, vandaar dat ik gewoon van alles opschrijf en dan af en toe even kijk wat ik nou eigenlijk die dag allemaal heb opgeschreven.’

‘Dit briefje is dus het briefje van vandaag?’

‘Ja en bovenaan staat: wat zitten jullie toch allemaal te regelen? Wordt er überhaupt wel aan mij gedacht?’ ‘Als ik jou nu zeg dat juist jij het uitgangspunt bent bij alle gesprekken en afspraken. Geloof je me dan?’

Douwe kijkt me aan en slaat zijn haardos door elkaar. Het is even stil.

‘Het gaat om het moment’, zegt hij fel. ‘Nieuwjaarsdag. We zitten allemaal gezellig aan tafel over onze goede voornemens te praten en dan bij het toetje (mijn toetje nota bene) zeggen ze dat ze iets moeten vertellen. Nou je snapt al wat ze te vertellen hadden. Geen goede voornemens in ieder geval. Hadden ze het nou niet ná mijn examen kunnen vertellen? En daarom ben ik zo kwaad op die twee.’

‘Dat begrijp ik, maar misschien is er wel nooit een geschikt moment voor ouders om het hun kinderen te vertellen. Misschien gaan jouw ouders wel voor eerlijkheid en respect.’

Hij kijkt me aan en zegt: ‘Hoezo?’

‘Zoals ik het zeg’.

Na een korte stilte en een blik op het plafond zegt hij:

‘Ach ja, ik begrijp het eigenlijk ook wel hoor. Het past ook helemaal bij de manier waarop ze ons hebben opgevoed.’

‘Zou het je lukken om meer begrip voor je vader en moeder op te brengen en te proberen om er samen met hen over te praten? Ze hebben net zoals jij niet om deze situatie gevraagd’.

‘Ik zal ’t proberen’.

‘Dapper, jongen’.

We hebben samen zijn lijstje afgewerkt en het ouderschapsplan én de kindverklaring doorgenomen.

Op mijn vraag of we nu alles hadden besproken wat hij had willen bespreken, zegt hij: ‘Ja en eigenlijk nog veel meer. De rest doe ik wel met mijn vader en moeder. En die kindverklaring ga ik wel tekenen hoor!’

Neem vrijblijvend contact met ons op:
Gozien & Peter Vossen – scheidingsmakelaar in Gelderland
Gozien Vossen
Mobiel 06 46 63 01 21
Email g.vossen@scheidingsmakelaar.nl

Peter Vossen
Mobiel 06 83 533 644
Email p.vossen@scheidingsmakelaar.nl